Της Γεωργίας Πιστόλλα*
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάθε σκεπτόμενος πολίτης νοιώθει άσχημα με όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας. Εσωτερικές και εξωτερικές αντιθέσεις οξύνονται. Όλοι οι πολίτες περιμένουν κάτι να συμβεί που πολλές φορές δεν μπορούν να το προσδιορίσουν. Ίσως γιατί η αισθητική αυτού του τόπου έχει πια χαθεί. Έχει χαθεί η αρμονία, το μέτρο η ηθική και τέλος η πολιτική.
Έχει χαθεί η ομορφιά της ατομικής αφήγησης και έχει αναπτυχθεί η συλλογική δουλικότητα. Μέχρι πότε όμως;
Αλέξη δυστυχώς δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Ίσως χθες ή προχθές έπρεπε να έπαιζες τη λύρα του Ορφέα. Να καλούσες πίσω από τον Άδη όλους τους απογοητευμένους, τους πολίτες που ακόμη ελπίζουν αλλά είναι αδρανείς, τους σκεπτόμενους που περιμένουν…
Παίξε τη λύρα που θα αγγίξει τη ψυχή των πολιτών ,θα δώσει όραμα, θα ενθαρρύνει τη συμμετοχή στην λήψη αποφάσεων, θα οδηγεί σε πανανθρώπινες αξίες όπως την ελευθερία, την αγάπη στον Άνθρωπο, στη φύση, στην εκλαΐκευση της σύγχρονης επιστήμης, στην ομορφιά της ζωής χωρίς την ύλη σε ανάδειξη πρωταρχικής επιδίωξης.
Εμπρός μάγεψε τους ανθρώπους που περιμένουν…
Ως πότε θα σε περιμένουν; Σίγουρα όχι για πολύ…
Παίξε λοιπόν σήμερα στη λύρα το πιο όμορφο πανανθρώπινο τραγούδι! Για την Ανθρωπότητα, για τη γη μας, για το σύμπαν μας για την Ελλάδα μας!
*Γεωργία Πιστόλλα, Μαθηματικός, Msc Health, Mba Health, Phd
